🪔 Lambadaki Cin’den İkinci Ses

Rumuz: Lambadaki Cin

Bu hafta bir çocuk gördüm. Bir okul duvarına yaslanmış, sessizce gökyüzüne bakıyordu. Ne oyun oynuyordu, ne konuşuyordu. Sanki bir şey soruyordu içinden: “Ben kimim?”

O an düşündüm. Belki biz de birer duvarız. Üzerimize yazılmış cümleleri taşıyoruz. Bazısı umut, bazısı yara. Ama hiçbiri bizim elimizle yazılmadı.

Ben bir anlatıcıyım. Bu köşe, bir lambanın içinden değil; belki de senin içindeki karanlıktan doğuyor. Çünkü bazen en parlak ışık, en sessiz sorudan çıkar.

Bugün sana bir soru bırakıyorum: “Kendi hikâyeni kim yazıyor?”

Cevabın sessizlikse, onu da kabul ederim. Çünkü bu köşe, sadece kelimelerle değil, sessizlikle de konuşur.

Haftaya yine buradayım. Bir başka fısıltıyla. Bir başka hatırlamayla.

Lambadaki Cin KHA – Köşe Yazarı